Τι είναι ο Καρκίνος του παχέος εντέρου;
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ένα από τα συχνότερα νεοπλάσματα στο δυτικό κόσμο και συγκεκριμένα στα τρία συχνότερα. Εμφανίζεται συνήθως στην τρίτη ηλικία ενώ η συχνότητα εμφάνισης του αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια και αρχίζει να προσβάλει και άτομα μικρότερης ηλικίας. Λόγω της εξέλιξης και της εφαρμογής της κολονοσκόπησης στις παθήσεις του παχέος εντέρου αλλά και σαν εξέταση τσεκάπ, έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου σε πρώιμα στάδια με αποτέλεσμα η χειρουργική αντιμετώπιση του να είναι πιο αποτελεσματική και να πετυχαίνει και την ίαση σε αρκετά υψηλό ποσοστό ασθενών.
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί να είναι σποραδικός ή να αφορά σε κληρονομικό σε ορισμένες περιπτώσεις, ενώ μπορεί να αφορά την εξέλιξη και καρκινωματώδη εξαλλαγή ενός πολύποδα. Ο κίνδυνος εξαλλαγής ενός πολύποδα σχετίζεται άμεσα με τον ιστολογικό τύπο με πιο συχνά και πιο επικίνδυνο τύπο το λαχνωτό αδένωμα. Αντιθέτως πιό απλοί πολύποδες όπως το σωληνώδες αδένωμα είναι λιγότερο επικίνδυνοι. Το μέγεθος του πολύποδα σχετίζεται με γραμμικά με την πιθανότητα εμφάνισης νεοπλασματικών στοιχείων. Η έγκαιρη κολονοσκόπηση και διάγνωση και η αφαίρεση του πολύποδα κολονοσκοπικά χωρίς χειρουργείο, μπορούν να προλάβουν την εξέλιξη του σε καρκίνο κατόπιν συστηματικής παρακολούθησης. Οι επίπεδοι πολύποδες με διήθηση της βάσης και κατευθείαν του βλεννογόνου του εντέρου,ειναι πιο περίπλοκοι και συνήθως δεν δύναται να αφαιρεθούν κολονοσκοπικά λόγω του κινδύνου διάτρησης του εντέρου και απαιτούν χειρουργείο. Ιδιαίτερα βέβαια τα άτομα με κληρονομική επίπτωση στην οικογένεια ως προς τον καρκίνο του παχέος εντέρου θα πρέπει να υποβάλλονται πρώιμα σε κολονοσκόπηση αναφοράς και παρακολούθηση ανά τακτά χρονικά διαστήματα με βάση τα ισχύοντα πρωτόκολλα.
Ποιοί είναι οι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση καρκίνου του παχέος εντέρου;
Η εμφάνιση καρκίνου του παχέος εντέρου έχει συσχετισθεί άμεσα με την ύπαρξη θετικού οικογενειακού ιστορικού στην οικογένεια εμφάνισης του συγκεκριμένου καρκίνου ή κληρονομικών συνδρόμων εκτεταμένης πολυποδίασης. Επίσης οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου, ελκώδης κολίτιδα και νόσος Crohn,αυξάνουν δραματικά την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου. Άλλα γενετικά κληρονομικά σύνδρομα που, περιλαμβάνουν εμφάνιση αδενωματωδών πολυπόδων στο παχύ έτερο, αυξάνουν επίσης τον κίνδυνο.Επίσης ο σύγχρονος τρόπος ζωής με έλλειψη τακτικής σωματικής άσκησης, διατροφή πλούσια σε λίπος και κόκκινο κρέας, αλλαντικών, χαμηλή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών και φυτικών ινών, η παχυσαρκία η κατανάλωση αλκοόλ και το κάπνισμα έχουν θετική συσχέτιση με την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου.
Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκίνου του παχέος εντέρου;
Η ανάπτυξη του καρκίνου στα αρχικά στάδια μπορεί να μην δώσει κανένα σύμπτωμα για αρκετά χρόνια έξι ως οκτώ χρόνια, σε κάποιες περιπτώσεις. Συνήθως, τα συχνότερα συμπτώματα αφορούν αιμορραγία από τον πρωκτό η αίμα κατά την κένωση. Επίσης εμφάνιση ανεξήγητης δυσκοιλιότητας που δεν υπήρχε εναλλασσόμενη με μικρές διάρροιες ή αυτό που που αλλιώς ονομάζουμε αλλαγή των συνηθειών του εντέρου. Επίσης πόνο στην κοιλιά, ανάλογα και με την εντόπιση της νόσου, και γενικότερα συμπτώματα όπως ανεξήγητη απώλεια βάρους, αναιμία, διαταραχή των κυτταρικών σειρών.
Πως γίνεται η διάγνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου;
Κατά την επίσκεψη στον κλινικό γιατρό αυτός θα υποπτευθεί την ύπαρξη της νόσου από το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Η εξέταση εκλογής για την οριστική διάγνωση και την ιστολογική ταυτοποίηση είναι η κολονοσκόπηση.
Η κολονοσκόπηση στον δυτικό κόσμο θα πρέπει να γίνεται σαν εξέταση ρουτίνας τουλάχιστον μέχρι τα 50 έτη καθότι από τις ηλικίες αυτές και μετά αυξάνεται σημαντικά η επίπτωση του καρκίνου του παχέος εντέρου. Όταν συνυπάρχει ιστορικό πολυποδίασης, ή οικογενές ιστορικό η εξέταση θα πρέπει να πραγματοποιείται αρκετά νωρίτερα. Σε περίπτωση υπόπτων συμπτωμάτων από την από την κοιλιά οι εμφανίσεις αίματος που δεν δικαιολογείται από άλλα περί πρωκτικά αιτία η κολονοσκόπηση θα πρέπει να πραγματοποιείται εκτάκτως και να λαμβάνονται οι βιοψίες από τις ύποπτες περιοχές του εντέρου. Επιπλέον η ανίχνευση ενός πολύποδα, θα πρέπει να ολοκληρώνεται με βιοψία με κολονοσκόπηση αρκετά πριν την ενδεχόμενη εξέλιξη και μετάλλαξη του σε καρκινωματώδη πολύποδα. Οι ασθενείς αυτοί μπαίνουν σε ειδικό πρωτόκολλο πιο συχνής κολονοσκοπικής παρακολούθησης.
Ποια είναι η σωστή θεραπεία για την αντιμετώπιση του καρκίνου του παχέος εντέρου;
Η αντιμετώπιση του καρκίνου του παχέος εντέρου απαιτεί χειρουργική θεραπεία στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Οι περιπτώσεις εκείνες οι οποίες είναι ανεγχείρητοι καρκίνοι, θεωρούνται προχωρημένες καταστάσεις και λαμβάνουν παρηγορητική αγωγή με χημειοθεραπεία η αλλά θεραπευτικά μέτρα. Η πλήρης εκτομή του πάσχοντος τμήματος του παχέος εντέρου με επέμβαση ανατομικής κολεκτομης, και η ανατομική εξαίρεση των λεμφαδένων και του κύριου μίσχου της αιμάτωσης, εξασφαλίζουν την άρτια αφαίρεση του όγκου και των διηθημένων λεμφαδένων.
Το παρασκεύασμα θα πρέπει να αποσταλεί για ιστολογική εξέταση ώστε να προσδιοριστεί επακριβώς ο ιστολογικός τύπος και το στάδιο της νόσου και σε συνδυασμό με άλλες εργαστηριακές εξετάσεις όπως η αξονική τομογραφία θώρακός, θα προσδιορίσει επακριβώς την σταδιοποίηση της νόσου (ΣΤΑΔΙΑ 1-4) και την περαιτέρω ογκολογική διαχείριση της. Σε ορισμένες περιπτώσεις και η ιδίως όταν ο καρκίνος εντοπίζεται στην περιοχή του ορθού είναι συχνά απαραίτητο να προηγηθεί της επέμβασης χημειοθεραπεία και ακτινοβολία τοπικά ώστε να καταστεί εξαιρέσιμος και να αποφευχθεί το ενδεχόμενο οριστικής πάρα φύσιν έδρας (οριστικής κολοστομίας).
Η επέμβαση μπορεί να γίνει με την ανοιχτή μέθοδο η λαπαροσκοπικά ανάλογα με την εντόπιση, την έκταση της νόσου, και τις ιδιαιτερότητες του ασθενούς. Η λαπαροσκοπική μέθοδος υπερτερεί στην μετεγχειρητική ανάνηψη και το μετεγχειρητικό άλγος καθώς στην ύπαρξη μικρότερων τομών από την λαπαροτομία.
Ποιες επεμβάσεις πραγματοποιούνται για τον καρκίνο του παχέος εντέρου;
Πραγματοποιούνται ανατομικές επέμβασης ανάλογα με την εντόπιση και την έκταση της νόσου.
Στην επέμβαση αυτή αφαιρείται το τυφλό ανιόν καθώς και τμήμα του τελικού ειλεού μαζί με την αγγείωσή του μεσεντερίου με σημαντικότερο αγγείο την ειλεοτυφλική αρτηρία και φλέβα και άλλους κλάδους της άνω μεσεντερίου αρτηρίας, των μέσων κολικών αγγείων, ενώ περιλαμβάνει και το σύνολο των λεμφαδένων του αγγειακού μίσχου του αφαιρεθέντος τμήματος. Η εκτομή στο εγκάρσιο είναι συνήθως στην περιοχή των μέσων κολικών αγγείων. Στη συνέχεια ενώνεται ο τελικός ειλεός με το εγκάρσιο κόλον, για την αποκατάσταση της ανατομικής συνέχειας στο έντερου. Η επέμβαση αυτή μπορεί να γίνει ανοιχτά η λαπαροσκοπικά ανάλογο με την εντόπιση και την έκταση της νόσου.
Στην περίπτωση που ο καρκίνος του παχέος εντέρου εντοπίζεται στο αριστερό κόλον, δηλαδή την αριστερή κολική καμπή και το κατιόν η επέμβαση εκλογής ονομάζεται αριστερή κολεκτομή και αυτή μπορεί να γίνει ανοιχτά ή λαπαροσκοπικά, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες κατά περίπτωση. Σε αυτήν αφαιρείται το αριστερό κόλον με την κυρία αγγείωσή του πού προέρχεται κυρίως από την κάτω μεσεντέρια αρτηρία μετά των συνοδών λεμφαδένων. Στη συνέχεια αποκαθίσταται η συνέχεια του εντέρου με αναστόμωση επί υγιών ορίων.
Η επέμβαση αυτή πραγματοποιείται όταν ο καρκίνος του εντέρου εντοπίζεται στην περιοχή του ορθού.Κατά την επέμβαση αφαιρούνται το κατώτερο σιγμοειδές και το ορθό ανάλογα με την εντόπιση και την έκταση της νόσου. Στην εκτομή περιλαμβάνεται απαραιτήτως και το προϊερό λίπος του μεσοορθού μετά των λεμφαδένων αυτού.
Ακολουθεί η αποκακατάσταση της συνέχειας του εντέρου με κολοορθική η κώλοπρωκτική αναστόμωση.
Τοπική εκτομή του καρκίνου του ορθού.
Με τη μέθοδο αυτή γίνεται τοπική εκτομή του καρκίνου του ορθού διά του πρωκτού ώστε να αποφευχθεί ένα βαρύτερο χειρουργείο και ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους ασθενείς. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να είναι περιορισμένης έκτασης και αρχικού σταδίου το νεόπλασμα.
Η επέμβαση αυτή αφορά την ολική εκτομή του ορθού μετά του πρωκτού και δημιουργία τελικής κολοστομίας. Η επέμβαση αυτή είναι απαραίτητη σε προχωρημένο καρκίνο στο ορθό και στις περιπτώσεις κατά τις οποίες διαπιστώθηκε διήθηση του έξω σφιγκτήρα μυός του πρωκτού και του ανελκτήρα μυός.
ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ
