Είναι εκείνες οι οποίες περιορίζονται στο εσωτερικό του ορθού και είναι ορατές μόνο με το πρωκτόσκοπιο είται με την κλινική δακτυλική εξέταση.

Είναι εκείνες οι οποίες προπίπτουν από τον πρωκτικό σωλήνα κατά την κένωση ενώ μετά ανατάσσονται αυτόματα μόνες τους.

Είναι εκείνες που προπίπτουν κατά την κένωση αλλά η ανάταξη τους είναι δυνατή μόνο με το χέρι.

Είναι εκείνες που είναι μονίμως προπίπτουσές και δεν μπορούν να αναταχθούν στο ορθό.

Αποτελεί το πιο συχνό κατά 80% λόγο για τον οποίο παραπονούνται οι ασθενείς με αιμορροϊδοπάθεια. Το αίμα είναι συνήθως ερυθρό χωρίς θρόμβους εμφανίζεται δε στο τέλος της κένωσης και έχει χαρακτήρα λίγων ημερών με αποτέλεσμα η σιδηροπενική αναιμία λόγω αιμορραγίας από αιμορροΐδες να είναι αρκετά σπάνια.

Διαφορική διάγνωση απώλειας αίματος από το ορθό: αιμορροΐδες, ραγάδα, εκδορές του δέρματος, κονδυλώματα, κακοήθης όγκοι του πρωκτού, πρόπτωση του ορθού, νόσος του Crohn, πολύποδες και καλοήθης όγκοι, καρκίνος του ορθού, ελκώδης κολίτιδα, τραύμα, πρωκτίτιδα από ακτινοβολία, υπόθετα, λοίμωξη.

Και τα δύο αποτελούν διαβάθμιση του ίδιου συμπτώματος ενώ εμφανίζονται συχνά στην αιμορροϊδοπάθεια κατά 65% και αποτελούν το σημαντικότερο πρόβλημα στον ασθενή. Στους περισσότερους ασθενείς αυτο οφείλεται στην διόγκωση του εξωτερικού αιμορροϊδικού πλέγματος λόγω της διάτασης του ευαίσθητου πρωκτοδέρματος. Το άλγος μπορεί επίσης να οφείλεται σε κάποια επιπλοκή της αιμορροϊδοπάθειας όπως ραγάδα θρόμβωση αιμορροϊδικού πλέγματος η περίσφιγξη.

Διαφορική διάγνωση πρωκτικού άλγους: Ραγάδα πρωκτού, απόστημα περιεδρικό, εξωτερική πρωκτική θρόμβωση, αιμορροϊδική κρίση, σύνδρομο ανελγκτήρος μυός, καρκίνος του πρωκτού, ύπαρξη ξένου σώματος, ενδομητρίωσή πρωκτού, έρπης κοινός.

Αφορά την περιπρωκτική χώρα σε ποσοστό περίπου 60%. Αιτίες θεωρούνται η κακή υγιεινή κατά την κένωση οι δερματικές πτυχές, η βλεννώδης έκκριση ,η πρόπτωση των αιμορροΐδων, η κατάχρηση αλκοόλ και άλλων ουσιών. Αναφέρεται από τους ασθενείς η διαβροχή των εσωρούχων με εντερικό υλικό. Θεωρείται ότι οι ενδοπεπτιδάσες που παράγονται από τα βακτήρια των κοπράνων είναι ουσίες που προκαλούν ισχυρή τάση για κνησμό.

Άλλα νοσήματα με κνησμό δακτυλίου: κακή υγιεινή, παθολογία του πρωκτού όπως αιμορροΐδες ραγάδες, πρόπτωση, συρίγγιο, καλοήθεις και κακοήθεις όγκοι και νόσος του Crohn, φλεγμονή από μικρόβια ,ιούς, παράσιτα , μύκητες, αντίδραση σε φάρμακα όπως αλοιφές, η αντιβίωση, δυσλειτουργία σφιγκτήρων, συστηματικές διαταραχές όπως ίκτερος, λέμφωμα, ζαχαρώδης διαβήτης, ψυχιατρικές διαταραχές, ιδιοπαθής κνησμός.

Η πρόπτωση εμφανίζεται σχεδόν τους μισούς ασθενής δηλαδή στο 50% και αποτελεί το κύριο πρόβλημα των περιπτώσεων όταν απαντάται χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη διόγκωσης στην περιοχή του πρωκτού κατά την κένωση ή την άσκηση η οποιαδήποτε δραστηριότητα αυξάνει την ενδοκοιλιακή πίεση. Μπορεί να ανατάσσεται μόνη της ή με χειρισμούς. Η πρόπτωση των αιμορροΐδων οφείλεται στην διάταση των στηρικτικών υποβλεννογόνιων μυϊκών ινών και την ολίσθηση των όζων προς τα έξω με την συχνή συμμετοχή της διόγκωσης και του εξωτερικού αιμορροϊδικου φλεβικού πλέγματος.

Άλλα νοσήματα με διόγκωση της πρωκτικής χώρας: Θρόμβωση εξωτερικών αιμορροΐδων, απόστημα, πρόπτωση ορθού, κονδυλώματα, πτυχώσεις, υπερτροφικές θηλές, καρκίνος, καλοήθης όγκοι, αδένωμα πρωκτού.

Η έκκριση μπορεί να είναι υδαρής ή βλεννώδης, συνήθως εμφανίζεται σαν υπέρ παραγωγή βλέννης λόγω τραυματισμού του κυλινδρικού επιθηλίου των αιμορροϊδικων όζων κατά την πρόπτωση τους. Η έγκριση αυτή προκαλεί διαβροχή των εσωρούχων μια συνεχή αίσθηση υγρασίας ή κνησμό του δακτυλίου και πρωκτίτιδα.

Άλλα αίτια πρωκτικής έκκρισης: Αιμορροϊδοπάθεια, πρόπτωση ορθού, κονδυλώματα, εκδορές, έκζεμα, ραγάδες, καρκίνος, ανεπαρκής υγιεινή, αδενώματα, ευερέθιστο εντέρο, μονήρες έλκος, φλεγμονώδης νόσος, απόστημα, υδραδενίτιδα, δοθιήνας, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.

Η μέθοδος άρχισε να εφαρμόζεται στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και βασίζεται στην υπόθεση της αιτιολογίας των αιμορροΐδων, ότι δηλαδή υφίσταται ανάπτυξη συνδετικού ιστού στην περιοχή της οδοντωτής γραμμής λόγω συχνών ερεθισμών με αποτέλεσμα να παρεμποδίζεται η αποχέτευση του φλεβικού αίματος κατά την κένωση. Η μέθοδος συνίσταται στην διαστολή του πρωκτικού σωλήνα και του κατώτερο ορθού. Η μέθοδος έχει ένδειξη σε νεαρά κυρίως άτομα με φυσιολογικό σφιγκτήρα και όχι σε ηλικιωμένους ή σε άτομα με υπερτονικό σφιγκτήρα. Η μέθοδος αυτή συνήθως δεν εφαρμόζεται πλέον διότι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος ακράτειας και η συχνή υποτροπή της νόσου. Ακόμη και σε περισφιγμένες αιμορροΐδες που θεωρητικά είχε κάποια ένδειξη πλέον εφαρμόζεται η επείγουσα αιμορροϊδεκτομή με πολύ καλά αποτελέσματα και χωρίς λειτουργικές επιπλοκές.

Βασίζεται στην ίδια θεωρία περί χρόνιας βλάβης του υποβλεννογόνιου χιτώνα όπως και με την προηγούμενη μέθοδο αλλά πλεονεκτεί διότι η ελάττωση της ενδοαυλικής πίεσης και η τομή του έσω σφιγκτήρα ελέγχεται καλύτερα με την μερική σφιγκτηροτομή παρά με την διαστολή. Έχει εφαρμογή κυρίως και μπορεί να εφαρμοστεί σε άτομα με πρώτου και δεύτερου βαθμού αιμορροΐδες και σπασμό του σφιγκτήρα με αιμορραγία από το ορθό.

Αποτελεί παλαιότερη μέθοδο κυρίως της δεκαετίας του 70 κατά την οποία τα αγγειακά μαξιλαράκια καθηλώνονται με μεμονωμένες ραφές σε περίπου δύο εκατοστά από την οδοντωτή γραμμή. Η μέθοδος αυτή δεν έχει βρει ευρεία εφαρμογή διότι προκαλεί δυσφορία στον άρρωστο και επίσης δεν φαίνεται να πλεονεκτεί σε σχέση με άλλες μεθόδους.

Είναι η περισσότερο αποτελεσματική και ριζική επέμβαση για αιμορροΐδες τετάρτου βαθμού όπως και στην περίπτωση της κρίσης αιμορροΐδοπάθειας δηλαδή προπίπτουσες ,θρόμβομενες ,γαγγραινώδεις. Αφορά δύο κύριες κατηγορίες επεμβάσεων, α)αυτή της ανοικτής αιμορροϊδεκτομής κατά Milligan- Morgan ενώ έχει εφαρμοστεί και η κλειστή αιμορροιδεκτομή κατα Ferguson με τα ίδια καλά αποτελέσματα. Η επέμβαση μπορεί να γίνει με τοπική γενική ραχιαία η επισκληρίδιο αναισθησία. Αυτό εξατομικεύεται από την έκταση της νόσου και την κλινική κατάσταση του ασθενούς δηλαδή τα συνοδά προβλήματα υγείας του. Με τη χρήση σύγχρονης τεχνολογίας στην μέθοδο αυτή όπως το ψαλίδι υπερήχων έχουν ελαχιστοποιηθεί μετεγχειρητικά προβλήματα και ενοχλήματα. Εξιτήριο λαμβάνει ο ασθενής συνήθως μετά από την πρώτη απροβλημάτιστη κένωση. Λαμβάνει επίσης κάποια ειδική διατροφή για περίπου 20 ως 30 μέρες μετά την επέμβαση.

Όταν η μέθοδος εφαρμόζεται επακριβώς με την γραμμή συρραφής να γίνεται σε απόσταση δύο εκατοστών από την κτενίαια γραμμή έχουν αναφερθεί πολύ καλά αποτελέσματα με τη μέθοδο αυτή και ελάχιστες επιπλοκές. Με την εφαρμογή της μεθόδου αυτής δεν θα πρέπει να εκτελείτε εκτομή αναστόμωση ολόκληρου του τοιχώματος του ορθού όπως γίνεται στις χαμηλές πρόσθιες εκτομές, παρά μόνον βλεννογόνεκτομή και αναστόμωση. Με τον τρόπο αυτό ελαχιστοποιείται η πιθανότητα μετεγχειρητική στένωσης από την ανάπτυξη ουλώδους συνδετικού ιστού. Σχετικό μειονέκτημα της μεθόδου είναι ότι αφήνει μετεγχειρητικά clips από τιτάνιο τα οποία αποβάλλονται σταδιακά τις επόμενες 15 έως 30 ημέρες πράγμα κάπως ενοχλητικό για τον ασθενή. Επιπλέον η χρήση κυκλικού ανατομωτήρα μίας χρήσεως αυξάνει σημαντικά το κόστος της επέμβασης.

Με την μέθοδο αυτή επιτυγχάνεται η κατάργηση των αιμορροιδικών όζων ενώ ταυτόχρονα διατηρείται η ακεραιότητα του βλεννογόνου. Πρόκειται για τεχνική αιμορροϊδοπλαστικής με τη χρήση τεχνολογίας laser κατά την οποία μία εύκαμπτή οπτική ίνα εισέρχεται μεταξύ του αιμορροιδικου όζου και του βλεννογόνου χιτώνα και εφαρμόζεται σταδιακά σε ακτίνα 360 μοιρών η ενέργεια του λέιζερ με τη βοήθεια της ίνας και κατανέμεται ομοιόμορφα. Έτσι προστατεύεται τόσο η ακεραιότητα του βλεννογόνου όσο και του σφιγκτήρα ενώ ταυτοχρόνως συρρικνώνεται ο παθολογικός αιμορροϊδικός όζος.

Σημαντικά πλεονεκτήματα της μεθόδου είναι ότι είναι αναίμακτη ανώδυνη ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος μετεγχειρητικών επιπλοκών όπως αιμορραγία αιμάτωμα ή μόλυνση ενώ δεν περιλαμβάνει χρήση ραμμάτων. Απαιτείται ελάχιστη νοσηλεία λίγων ωρών ή μιας μέρας το πολύ ενώ το όφελος της επέμβασης παρουσιάζεται σταδιακά έως και τρεις εβδομάδες μετά την επέμβαση.

Αποτελεί μία από τις πιο σύγχρονες μεθόδους αποκατάστασης της αιμορροϊδoπάθειας και αφορά υπέρηχογραφικά καθοδηγούμενη αιμορροϊδοπηξία. Η οποία γίνεται μέσω του εντοπισμού και της απολίνωσης των κύριων αγγείων των παθολογικών αιμορροϊδικων όζων. Αυτό γίνεται με τη χρήση Ντόπλερ από το χειρουργό διεγχειρητικά και επιλέγεται σημείο τέτοιο ώστε να μην δημιουργείται η αίσθηση του πόνου. Συνεπώς η μέθοδος αυτή είναι από τις πλέον ανώδυνες. Έτσι η παθολογικοί αιμορροϊδικοί όζοι, σταδιακά ατροφούν και συρρικνώνονται με το μέγιστο επιθυμητό θεραπευτικό αποτέλεσμα να γίνεται σε περίπου έξι έως οκτώ εβδομάδες μετεγχειρητικά ανάλογα και με τον ασθενή και την περίπτωση.